ΠΙΣΩ ΑΠ ΤΗ ΒΕΛΑΝΙΔΙΑ ΚΡΥΒΕΤΑΙ ΕΝΑ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ (ΠΕΛΙΤΙ)
Πρωτ. Βασίλειος Σπηλιόπουλος
Ἕνα πολύ γνωστό καί χαριτωμένο παιδικό τραγουδάκι λέει «πάνω στήν βελανιδιά κάθεται μιά κουκουβάγια καί φωνάζει δυνατά κου κου βα – κου κου βά». Ἕνας δικτυακός τόπος, ὅμως, μᾶς ἀποκαλύπτει ποιός κρύβεται πίσω ἀπό τή βελανιδιά καί τί εἶναι αὐτή ἡ βελανιδιά πού κάθε ἀλλό παρά χαριτωμένη καί παιδική, ἀθώα, εἶναι.
ΠΑΝΤΟΤΕ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ
+Αρχιμ. Δανιήλ Γούβαλη
Μία πρώτη πλάνη είναι η ιδέα που έχουν για την δράσι τού Αγίου Πνεύματος. Εμείς πιστεύουμε ότι από την ημέρα της Πεντηκοστής το Άγιο Πνεύμα ευρίσκεται συνεχώς μέσα στην Εκκλησία και δρα συνεχώς. Οι Πεντηκοστιανοί λένε ότι το Άγιο Πνεύμα ήταν στην αρχή, στον καιρό των Αποστόλων και στη πρώτη χριστιανική περίοδο μέσα στην Εκκλησία, και ότι κατόπιν έφυγε και ξαναγύρισε στις αρχές τού εικοστού αιώνος στην θρησκευτική κίνησι των Πεντηκοστιανών. Και τώρα υπάρχει μέσα στις συναθροίσεις των Πεντηκοστιανών. Μάλιστα ομιλούν για πρώιμη βροχή και για όψιμη, εννοώντας την Παλαιά Πεντηκοστή και την νεωτέρα.
Η ΠΕΡΙ ΘΕΟΥ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ
ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου - Καθηγητού
Η εορτή της του Αγίου Πνεύματος αποτελεί έναν ξεχωριστό σταθμό στο εορτολόγιο του ενιαυτού της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας. Την αγία αυτή ημέρα τιμούμε και προσκυνούμε το Πανάγιο Πνεύμα, το Οποίο την προηγούμενη ημέρα ως «γλώσσαι ωσεί πυρός» (Πράξ.2,2) κατέβηκε στο υπερώο της Ιερουσαλήμ και φώτισε του αγίους Αποστόλους και από τότε μένει στην Εκκλησία και τον κόσμο μέχρι τη συντέλεια της ιστορίας ως σωτήρας της ανθρωπότητας και ολοκλήρου της δημιουργίας. Όμως μαζί με το Άγιο Πνεύμα προσκυνούμε και ολόκληρη την Αγία Τριάδα, διότι ο Θεός σύμφωνα με την ορθόδοξη χριστιανική μας πίστη, ως προς την ουσία Του είναι αμέριστος.
“Εξ ού”, “δι ού”, “εν ώ” Προθέσεις περί τού Αγίου Πνεύματος
Μιχάλης Μαυροφοράκης
Α΄ μέρος Επιστολής τού Αγίου Βασιλείου: “Περί τού Αγίου Πνεύματος”
Απομαγνητοφώνηση από εκπομπή της Πειραϊκής Εκκλησίας, της σειράς εκπομπών: “Ορθοδοξία και Αίρεση“, του Β΄ Βιβλικού και των συνεργατών του. Ομιλία Νο 123.
Η Εκκλησία δεν δογματίζει χωρίς αιτία. Και ο λόγος είναι, ότι το δόγμα τής Εκκλησίας, ΔΕΝ είναι μία θεωρητική “ιδεολογία”, αλλά είναι πρωτίστως εκλογίκευση και καταγραφή τής αληθινής ΕΜΠΕΙΡΙΑΣ τής θέασης τού Θεού. Ο πιστός καλείται, όχι να “μάθει”, αλλά να “βιώσει” τον Ζώντα Θεό. Γι’ αυτό και δεν ανήκει στις πρoτεραιότητες τής Εκκλησίας, μία συστηματική καταγραφή τού Χριστιανικού δόγματος. Όταν όμως οι αιρέσεις επιχειρούν να παραχαράξουν αυτό το δόγμα, η Εκκλησία κατ’ ανάγκην υποχρεώνεται να καταγράψει την αληθή εν Χριστώ εμπειρία, ώστε να προστατέψει τα μέλη της από την πλάνη. Αυτός είναι και ο λόγος που έγραψε ο άγιος Βασίλειος την επιστολή αυτή που θα εξετάσουμε σήμερα, αυτός είναι και ο λόγος που δημοσιεύουμε το παρόν άρθρο. Επειδή “λύκοι βαρείς, μη φειδόμενοι τού ποιμνίου”, διδάσκουν ψευδείς διδασκαλίες δήθεν ως Χριστιανικές, και παρασύρουν ανθρώπους στην απώλεια.
Αιρέσεις περί Αγίου Πνεύματος: Υποδομή Αρειανικών αιρέσεων
Μιχάλης Μαυροφοράκης
Απομαγνητοφώνηση από εκπομπή της Πειραϊκής Εκκλησίας, της σειράς εκπομπών: “Ορθοδοξία και Αίρεση“, του Β΄ Βιβλικού και των συνεργατών του. Ομιλία Νο 122
Αυτό είναι το πρώτο μέρος μίας σειράς ομιλιών που εμβαθύνουν στην αναίρεση διαφόρων αιρετικών θεωρήσεων σχετικά με το Άγιο Πνεύμα, οι οποίες θεωρήσεις ταλαιπώρησαν για αιώνες την Εκκλησία, και εξακολουθούν και σήμερα να παρασύρουν άπειρους και απληροφόρητους ανθρώπους, που δεν έχουν σωστή Χριστιανική παιδεία. Η εκτενής αυτή σειρά ομιλιών, ολοκληρώνεται σε 22 ομιλίες, τις οποίες μπορείτε ήδη να τις ακούσετε σε ηχητική μορφή, στον δεσμό “Ορθοδοξία και Αίρεση“.
ΤΙ εάν κάμη κανείς βλασφημεί εις το άγιον Πνεύμα;
ΜΕΓΑΛΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
ΕΡΩΤΗΣΙΣ 273
ΤΙ εάν κάμη κανείς βλασφημεί εις το άγιον Πνεύμα;
ΑΠΟΚΡΙΣΙΣ
Από την βλασφημίαν που εξεστόμισαν τότε οι φαρισαίοι, δια τους οποίους διετυπώθη αυτό το κρίμα, είναι φανερόν ότι και τώρα εκείνος ο άνθρωπος βλασφημεί εις το άγιον Πνεύμα, όποιος αποδίδει στον εχθρόν τις ενέργειες και τους καρπούς του αγίου Πνεύματος.
Τούτο παθαίνομεν οι περισσότεροι, όταν συχνά, αψηφούντες τον κίνδυνον, αποκαλούμεν κενόδοξον τον φιλόπονον ή όταν ψευδώς αποδίδωμεν οργήν εις τον επιδεικνύοντα αγαθόν ζήλον, και όταν λέγωμεν ψευδόμενοι άλλα παρόμοια με πονηρούς σκοπούς.
Ο ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ, Η ΜΟΝΗ ΕΛΠΙΔΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ
π. Αντωνίου Αλεβιζοπούλου
O άνθρωπος είναι το «κατ’ εικόνα» του Θεού και επομένως η ζωή του, για να ανταποκριθεί στην αληθινή του φύση, πρέπει να είναι μικρογραφία της ζωής του Θεού. Επειδή ο Θεός είναι Τριαδικός, και ο άνθρωπος καλείται να γίνει «Τριαδικός», ζώντας «Τριαδικά», δηλαδή τη ζωή της πλήρους ενότητας και της ολοκληρωτικής αγάπης. Σε μια τέτοια ζωή καλεί τον άνθρωπο ο Τριαδικός Θεός που είναι το αρχέτυπο του άνθρωπου. Η ζωή της αγάπης δεν ανταποκρίνεται μόνο στην αληθινή φύση του ανθρωπου, αλλα οδηγεί τον άνθρωπο και στην αληθινή Θεογνωσία.
ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ TOY ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ
π. ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΑΛΕΒΙΖΟΠΟΥΛΟΥ
Το γεγονός της Πεντηκοστής -Η γλωσσολαλία- Ιδιαίτερο πρόσωπο- Ομοούσιο και Ομόθρονο- Κύριος και Θεός- Οι μειωτικές εκφράσεις- Το έργο του Αγίου Πνεύματος- Πνεύμα υιοθεσίας- Πνευματική αναγέννηση- Άκτιστη χάρη- Οι αρνητές του Αγίου Πνεύματος
Με την ανάληψή Του ο Χριστός ανέβασε την ανθρώπινη φύση μέχρι το θρόνο της δόξης του Θεού και την πρόσφερε ως εκλεκτό δώρο για λογαριασμό μας. Έτσι η συμφιλίωση που πραγματοποιήθηκε με τη θυσία του Χριστού ολοκληρώθηκε και ο Θεός, σαν επισφράγιση αυτής της συμφιλίωσης, αποστέλλει το Άγιο Πνεύμα, πολύτιμο δώρο στους ανθρώπους (πρθλ. Ιω. ζ' 37-39, ιστ' 7).
Λόγος εἰς τὴν Πεντηκοστὴ
Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου
Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα πάντοτε ὑπῆρχε καὶ ὑπάρχει καὶ θὰ ὑπάρχει, δὲν ἔχει οὔτε ἀρχὴ οὔτε τέλος, ἀλλ᾽ εἶναι πάντοτε ἑνωμένο καὶ ἀριθμεῖται μαζὶ μὲ τὸν Πατέρα καὶ τὸν Υἱό. Διότι δὲν θὰ ἅρμοζε ποτὲ νὰ ἐλλείπει ὁ Υἱὸς ἀπὸ τὸν Πατέρα ἢ τὸ Πνεῦμα ἀπὸ τὸν Υἱό, ἐπειδὴ θὰ ἦταν σὲ μέγιστο βαθμὸ ἄδοξη ἡ θεότητα, σὰν ἀπὸ μεταμέλεια ἀκριβῶς νὰ ἦλθε σὲ συμπλήρωση γιὰ νὰ γίνει τέλεια.
Η ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗ
ΑΡΧΙΜ. LEV GILLET
Πεντηκοστὴν ἑορτάζομεν καὶ Πνεύματος ἐπιδημίαν καὶ προθεσμίαν «ἐπαγγελίας καὶ ἐλπίδος συμπλήρωσιν…». Μὲ αὐτὰ τὰ λόγια ἡ Ἐκκλησία, στὸν Ἑσπερινὸ τῆς Πεντηκοστῆς, μᾶς καλεῖ νὰ εἰσέλθουμε στὴν ἀτμόσφαιρα αὐτῆς τῆς μεγάλης ἑορτῆς, ποὺ συμπίπτει μὲ τὴν ἕβδομη Κυριακὴ μετὰ τὴν Ἀνάσταση καὶ ποὺ δὲν εἶναι καθόλου κατώτερη ἀπὸ αὐτή.