Tο κίνημα της "Νέας Εποχής" (New Age) είναι μια σύνθεση ανατολικών θρησκειών και αρχαίων διδασκαλιών συνδυασμένες με γνωστικισμό και πνευματισμό. Ως "Νέα Εποχή" χαρακτηρίζεται η περίοδος από το 2000 και ύστερα, όπου, όπως υποστηρίζουν οι αστρολόγοι (βασικά στελέχη της Νέα Εποχής), ο ήλιος μπαίνει στο ζωδιακό κύκλο του Υδροχόου και έτσι θα δοθεί τέλος στην "εποχή των Ιχθύων".
Ως "εποχή των Ιχθύων" η "Νέα Εποχή" χαρακτηρίζει την περίοδο από τη γέννηση του Χριστού μέχρι το 2000, όπου- κατ' αυτούς- κυριαρχούσε η σύγχυση, οι πόλεμοι, οι εντολές και ο έλεγχος των ιερέων. Τώρα, λένε, θα περάσουμε σε μια "εποχή απελευθέρωσης" από τον "κακό Χριστιανισμό", με έναν νέο "μεσσία" του οποίου τη θέση παίρνει κάθε φορά ο αρχηγός της εκάστοτε οργάνωσης.
Επίσης, βασική πίστη της "Νέας Εποχής" είναι η "εσωτερική κυβέρνηση" του κόσμου από ιεραρχία πνευμάτων ή "διδασκάλων της σοφίας", που κατά τη διαδασκαλία της Εκκλησίας πρόκειται για δαίμονες.
Κεντρικός πυλώνας του φαινομένου είναι η θεοσοφία, ενώ στις παρακλαδικές αυτής οργανώσεις η μελέτη αποδεικνύεται ιδιαίτερα περίπλοκη καθώς δεν συνδέονται οπωσδήποτε με αυστηρή ιεραρχική δομή ή ιδεολογική ταυτότητα. Πολλές απ' αυτές χαρακτηρίζονται ως ψυχολατρείες, πανχριστιανικές ("υπερδογματικές") ομάδες, καταστροφικές λατρείες κλπ. Κοινό τους χαρακτηριστικό πάντως παραμένει ο αποκρυφισμός.