ΟΙ ΕΞΟΡΚΙΣΜΟΙ ΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ
Γ.Ν. ΦΙΛΙΑΣ
Καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών
Στη λατρεία της Εκκλησίας, υπό τον όρο «εξορκισμός» (ή επορκισμός) περιγράφεται η αγιαστική πράξη που έχει σκοπό την απαλλαγή του ανθρώπου από τη δαιμονική επήρεια1 2. Είναι η προσευχή που απευθύνεται στο Θεό για την εκδίωξη του δαίμονα, στην περίπτωση που αυτός κατέχει έναν άνθρωπο η ένα άλλο είδος της δημιουργίας2. Ο «ενεργούμενος από ακάθαρτα πνεύματα» (δηλαδή ο κατεχόμενος από τους δαίμονες) θεραπεύεται με την προσευχή προς το Θεό, αλλά και με τις εξορκιστικές λέξεις και πράξεις3, οι οποίες έχουν χαρακτήρα επιτιμητικό και προστακτικό4.
ΟΙ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΜΟΥ ΑΠ’ ΤΟΝ ΠΑΠΑ-ΤΥΧΩΝΑ
Ιερομονάχου Αγαθαγγέλου
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Ο παπα-Τύχων —κατά κόσμον Τιμόθεος Γολεγκώφ— γεννήθηκε στο χωριό Νόβαγια Μιχαηλόσκα της Ρωσίας το 1884, από ευλαβείς γονείς, τον Παύλο και την Ελένη. Περιόδευσε περί τα διακόσια ρωσικά μοναστήρια κι’ επισκέφτηκε το Σινά και την Παλαιστίνη. Στο Άγιον Όρος έζησε εξήντα χρόνια. Κοιμήθηκε στις 10.9.1968.
Αυτά είναι τα στοιχεία της ταυτότητάς του. Όμως αυτός ο τρυφερός βλαστός της αγίας Ρωσίας, ο ευώδης ανθός του Ιερού Άθωνα, έχει κάποια άλλα στοιχεία ελκυστικά, που δεν τον άφησαν να περάση απαρατήρητος απ’ τα χώματά μας. Μάλιστα μας ευχαριστούσε για τη φιλοξενία που του κάναμε. «Ευχαριστώ τους Έλληνες για τη φιλοξενία», έλεγε συχνά.
Θερμός λάτρης της Θεοτόκου, άξιος λειτουργός του Υψίστου, —η Θ. Λειτουργία ακριβή χαρά του— άνθρωπος αγάπης, προσευχής, κατανύξεως, ταπεινώσεως. Ακτήμων, νηστευτής, χαρισματούχος ερημίτης. Εραστής των Ουρανών, το έδειχνε με τη συνεχή μνήμη του Θανάτου, την αμεριμνία και τη χαρά του.
ΔΕΣΙΜΟ ΜΕ ΑΟΡΑΤΑ ΔΕΣΜΑ
Αρχιμ. Δανιήλ Γούβαλης (+)
Στις διηγήσεις που θα παρουσιάσουμε τώρα θα γευθούμε έντονη την έκπληξι του υπερφυσικού. Θα νοιώσουμε και τι μεγάλη υπόθεσις είναι η ύπαρξις ενός αγίου ανθρώπου. Αυτός με την πνευματική του δύναμι γίνεται αιτία, ώστε πολλοί να πλησιάσουν τον Θεό. Αυτός μπορεί να σώση μία περιοχή από μεγάλο κακό.
Ξεκινούμε με μία αγιασμένη μορφή της Κύπρου.
Ο ενάρετος και λόγιος ασκητής Επιφάνιος, ο κατόπιν επίσκοπος Σαλαμίνας Κύπρου και μεγάλος πατήρ της Εκκλησίας μας, μαζί με έναν υποτακτικό του, τον Ιωάννη, επήγαν στα Ιεροσόλυμα να προσκυνήσουν τον τίμιο Σταυρό. Κατόπιν βρέθηκαν στα ασκητήρια της Αιγύπτου. Στην περιοχή της Άνω Θηβαΐδος συνάντησαν κάποιο μαθητή του αγίου Αντωνίου και δεν χόρταιναν να τον ερωτούν για τον θαυμαστό βίο του μεγάλου Οσίου. Στην συνέχεια κατευθύνθηκαν προς την περιοχή της Λεοντοπόλεως. Από πλευράς χρονολογικής βρισκόμαστε στα μέσα του 4ου μ.Χ. αι.
Αθωνικές αναμνήσεις
μοναχός Θεόδωρος Κωνσταμονίτης
Πολλοί πατέρες κρατάνε κομποσχοίνι στην εκκλησία. Ο Γέροντάς μου Ιωακείμ δεν κρατούσε, και άλλοι πατέρες έλεγαν ότι καλά είναι να παρακολουθείς τα λόγια και του διαβαστή, και του ψάλτη, και του ιερέως. Ο ανεψιός μου παπα-Στέφανος, στου Κωνσταμονίτου, μας είπε για τα γεροντάκια ότι ενώ κάθονταν στο στασίδι και νόμιζες ότι κοιμούνται, μόλις κανείς έκανε ένα λάθος, πετάγονταν να τον διορθώσουν και καταλάβαινες ότι παρακολουθούσαν καλά.
ΟΙ ΤΑΠΕΙΝΟΙ ΑΓΙΟΓΡΑΦΟΙ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΟΚΡΑΤΙΑΣ
Φώτης Κόντογλου
ΤΟ σκλάβωμα του Γένους μας πίκρανε την ψυχή του Ορθόδοξου λαού μας και μας έκανε να καταφύγουμε στον Θεό, απελπισμένοι από τη δικαιοσύνη των ανθρώπων. Αλλά «ον αγαπά Κύριος παιδεύει, μαστιγεί δε υιόν ον παραδέχεται», και γι’ αυτό η παιδεία Του έρχεται μαζί με τα ταπεινά δώρα της. Είναι καλότυχος όποιος νοιώθει αυτά τα δώρα και τα δέχεται μ’ ευχαριστία. Την ταπεινή και θρηνητική προαίρεση των βασανισμένων Ελλήνων την παραδέχθηκε, και τα δώρα που μας έδωσε, για να φανεί πως «ως ολοκάρπωμα θυσίας προσεδέξατο υμάς», ήτανε ο πνευματικός πλούτος που γέμισε τη χριστιανική ψυχή μας, και μας έκανε να αποκτήσουμε «τη ταπεινώσει τα υψηλά, τη πτωχεία τα πλούσια.» Εσύ που διαβάζεις, μην τα πάρεις αυτά τα ρητά που γράφω για λόγια έμορφα μοναχά, αλλά να τα διαβάσεις με γνώση και θα δεις τι ουσία έχουνε μέσα τους.
Η ΣΥΝΟΔΙΚΟΤΗΤΑ, ΩΣ ΑΓΙΟΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΟΡΙΟΘΕΤΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ
Δημητρίου Ἰ. Τσελεγγίδη
ΚΑΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ, ΚΑΙ ΟΙ ΘΕΟΛΟΓΙΚΕΣ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ ΤΗΣ
Εἰσήγηση τοῦ κ. Δημητρίου Ἰ. Τσελεγγίδη, Καθηγητοῦ Θεολογικῆς Σχολής τοῦ Ἀριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, στό Ἀντιαιρετικό Σεμινάριο τῆς Ἱεράς Μητροπόλεως Γλυφάδας, Ε.Β.Β. & Β τήν 17η Ὀκτωβρίου 2016
Σεβασμιώτατε,
Σεβαστοί Πατέρες, ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,
Καταρχήν, θά προβῶ σέ κάποιες ἀπαραίτητες ἐννοιολογικές διευκρινίσεις. Καί, ἐπειδή οἱ λέξεις εἶναι φορεῖς νοημάτων, θά πρέπει νά διασαφηνίσω πρωτίστως τή σημασία τους. Ἡ λέξη «Συνοδικότητα» εἶναι οὐσιαστικοποιημένο ἐπίθετο, πού προκύπτει ἀπό τό οὐσιαστικό «Σύνοδος». Ἡ λέξη «Σύνοδος» εἶναι σύνθετη. Ἀποτελεῖται ἀπό τό συνθετικό «σύν», πού σημαίνει μαζί, καί τή λέξη «ὁδός», πού σημαίνει τόν δρόμο, τόν τρόπο δηλαδή ἀφίξεως σέ κάποιο τόπο ἤ σκοπό.
ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΗ ΠΟΙΜΑΝΤΙΚΗ ΤΟΥ ΑΠ. ΠΑΥΛΟΥ
π. Αὐγουστίνου Γ. Μύρου (+)
ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΟ ΥΠΟΜΝΗΜΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣ ΓΑΛΑΤΑΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗ
Εἰσήγηση τοῦ Ἀρχιμανδρίτη Αὐγουστίνου Γ. Μύρου, Δρ Θεολογίας, στό Ἀντιαιρετικό Σεμινάριο τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Γλυφάδας, Ἑ. Β. Β. καί Β.
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Σεβασμιώτατε, Σεβαστοὶ πατέρες, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί,Ἡ χάρις τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ μὲ ἀξιώνει γιὰ δεύτερη φορὰ, μὲ τὴν πρόσκληση τοῦ Σεβασμιωτάτου ποιμενάχου σας κ. Παύλου καὶ τὴν συνέργεια τοῦ παλαιοῦ συμφοιτητοῦ καὶ ἀγαπητοῦ ἐν Χριστῷ ἀδελφοῦ καὶ συλλειτουργοῦ π. Κωνσταντίνου, στὴν καθιερωμένη αὐτὴ σύναξη τῆς Ἱερᾶς σας Μητροπόλεως. Λαμβάνοντας ὑπ᾿ ὄψιν μου τὸ γενικὸ θέμα τῶν Συνάξεων αὐτῶν γιὰ τὴν ποιμαντικὴ ἀντιμετώπιση τῶν αἱρέσων, ἐπέλεξα νὰ ἀπασχολήσω τὴν ἀγάπη σας μὲ τὸ γνωστὸ ἤδη θέμα.
Ο π. ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΑΘΑΝΑΣΙΟ ΧΑΜΑΚΙΩΤΗ
π. ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ
ΛΑΡΙΣΗΣ ΚΑΙ ΠΛΑΤΑΜΩΝΟΣ
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΚΟΜΝΗΝΕΙΟΥ
Στόμιον, 11 Φεβρουάριου 1986
Φίλτατε εν Κυρίω, κ. Αναγνωστόπουλε,
Με χαρά μου είδα την προσπάθειά σας να συλλέξετε υλικό δια την βιογράφιση του αειμνήστου Πατέρα μας, Γέροντος Αθανασίου Χαμακιώτη.
Λυπούμαι που δεν έχω στοιχεία από δημοσιεύσεις κλπ.
Όμως, θα μπορούσα να σας διηγηθώ μερικά χαρακτηριστικά από μια προσωπική μου γνωριμία με τον Γέροντα.
Ο ΠΝΕΥΜΑΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΟΥ
Πρωτοπρ. Ἰωάννου Ζώτου
Ἱ. Μ. Σταγῶν καί Μετεώρων
«Ἔχουμε ἀλλαγές στό Γαλαξία, τό σύμπαν καί τίς ἐνέργειες... (εἶναι) τό πνευματικό ξύπνημα τῆς ἀνθρωπότητας... γιά νά καταλάβουν καί νά χρησιμοποιήσουν τίς νέες ἐνέργειες. Ἔχουμε ἀνύψωση τῆς συνειδητότητας. Ἄνοιγμα τῆς καρδιᾶς καί ἀπόρριψη τῆς ἀρνητικότητας»(1). «Ἡ ἀνθρωπότητα μαθαίνει ἕνα μεγάλο μάθημα αὐτό τόν καιρό. Τό μάθημα εἶναι, φυσικά, νά αντιληφθεῖτε τήν θεϊκότητά σας, τήν σύνδεσή μας μέ τόν πρῶτο δημιουργό καί μέ ὅλα ὅσα ὑπάρχουν... Νά καταλάβετε ὅτι ὅλα εἶναι συνδεδεμένα καί ὅτι εἶστε ἕνα μέρος ὅλων αυτῶν»(2).
Αὐτές οἱ «συμπαντικῶν» διαστάσεων δηλώσεις τῶν σύγχρονων πνευματικῶν «ἀφυπνιστῶν τῆς ἀνθρωπότητας» μᾶς παραπέμπουν νά μελετήσουμε τή θρησκεία στά πλαίσια τῆς παγκόσμιας ἱστορίας, ὅπου καταδεικνύεται ἡ σχεδόν παγκοσμιότητα τῶν ψυχικῶν φαινομένων καί τῶν μυστικιστικῶν ἐμπειριῶν, καθώς καί πρακτικῶν ὅπως ἡ μαντεία, ἡ μαγεία καί ὁ πνευματισμός.
ΘΑΥΜΑΣΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ (ΘΑΥΜΑΣΤΗ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΑΠΟ ΑΡΕΙΑΝΟΥΣ)
Αρχιμ. Δανιήλ Γούβαλης (+)
«Πάτερ Γρηγόριε…»
Βρισκόμαστε στο έτος 378 μ.Χ. Αυτήν τη χρονιά ο αυτοκράτωρ του Ανατολικού Ρωμαϊκού κράτους Ουάλης, ο άνθρωπος που υποστήριζε τους Αρειανούς, φονεύθηκε σε πόλεμο με τους Γότθους που είχαν καταλάβει την Θράκη και την Μακεδονία. Δύο χρόνια αργότερα ο Μ. Θεοδόσιος κατανικά τους Γότθους. Το Νοέμβριο αυτού του έτους, του 380, ο Θεοδόσιος έρχεται σαν αυτοκράτορας να εγκατασταθή στην πρωτεύουσα του βασιλείου του, στην Κωνσταντινούπολη. Η πρώτη του επίσημη εμφάνισις θα γινόταν στον ναό των αγίων Αποστόλων, εκεί που υπήρχαν οι τάφοι των προκατόχων του αυτοκρατόρων. Πρωί-πρωί η βασιλική πομπή θα προχωρούσε προς τον ναό. Ο ναός μέχρι τότε ανήκε στους Αρειανούς, αλλά τώρα άλλαξαν τα πράγματα. Εκείνη την επίσημη ημέρα θα παραδινόταν στους Ορθοδόξους. Γι’ αυτό ο Γρηγόριος, ο επίσκοπος των Ορθοδόξων, που πριν από δύο χρόνια βρισκόταν στην Κωνσταντινούπολι αγωνιζόμενος για να κρατηθή άσβεστη η λαμπάδα της Ορθοδοξίας, τώρα πρωί-πρωί έπρεπε να μεταβή στον ναό των αγίων Αποστόλων, να τον παραλαβή και να τιμήση με τον Ορθόδοξο λαό τον αυτοκράτορα.
ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ Ο «ΣΑΓΗΝΕΥΤΗΣ ΑΛΛΟΔΟΞΩΝ»
π. ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΑΤΗΣ (+)
Υπάρχουν πτυχαί της πολυσχιδούς δράσεως του Αγίου Νικοδήμου, αι οποίαι δεν εφωτίσθησαν ακόμη υπό της περί αυτόν ερεύνης. Τις θα ανέμενεν, αίφνης, ότι ο Ερημίτης της ταπεινοτάτης Καψάλας, βεβυθισμένος εις τας μελέτας του, τας συγγραφάς και την άσκησιν, εξεκένου την αγάπην του, ως διαρκή ανησυχίαν, προς εξομώτας χριστιανούς, τους οποίους δια καταλλήλου διδασκαλίας προέτρεπεν εις ανάλογον μετάνοιαν, προς αναμύρωσιν, ή προς αυτό το μαρτύριαν, όπερ αποπλύνει πάσαν αμαρτίαν; Ή τις θα ανέμενεν, ότι εύρισκε καιρόν, ώστε να κατηχή αλλοδόξους και να τους αποστέλλει προς το βάπτισμα;
- Εμφανίσεις Άρθρων
- 636374
Αυτήν τη στιγμή επισκέπτονται τον ιστότοπό μας 215 επισκέπτες και κανένα μέλος