π. Πέτρος Πανταζής
Αν το ιστορικό παρελθόν επαναλαμβάνεται ως φάρσα τότε η εξέλιξη των επίκαιρων λίαν διχαστικών, για την κοινή γνώμη της πατρίδας μας, κοινωνικοπολιτικών εξελίξεων, περί την θεσμοθέτηση του πολιτικού “γάμου” των ομοφυλόφιλων, αποτελεί για εμάς ως Έλληνες Χριστιανούς πτώση στο βάραθρο μιας ξαφνικής και απρόβλεπτης μεγάλης θεοεγκατάλειψης και καταστροφής, πρώτιστα πνευματικής ! Όπως συνέβη με την Άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Φράγκους το 1204 μετά την οποία η Βασιλεύουσα Πόλις έμεινε άψυχο σκέλεθρο, το κράτος του ελληνορωμαϊκού Βυζαντίου κατατμήθηκε σε αυτόνομες επαρχίες και ουσιαστικά καταλύθηκε, ώστε η Πτώση που επισυνέβη το 1453 να αποτελεί απλώς τη κατάληξη στον πάτο του βάραθρου! Κάθε “Αλωση” ακολουθείται από φρικώδη και αιματηρή Πτώση!
Η οσημέραι παντοειδής ηθικοκοινωνική και πνευματική “Απορία”, τείνει να καταστεί δια της πανδή μου παθητικής αποδοχής,‘Ύβρις, η οποία ίσως προκαλέσει την αφαίρεση την Αγίας Σκέπης του Έθνους μας, θα μας εκθέσει έρμαια στις επιβουλές αιώνιων εχθρών και “άσπονδων φίλων” ή ακόμα και αλλοδαπών ικετών- οικετών, εάν μη ίσως, ο αιώνιος αλλά και εν χρόνω σεσαρκωμένος Λόγος του Θεού που καταγράφηκε στην Αγία Γραφή, δεν επέλθει ως Αποκαλυπτική λαίλαπα εκτάκτων γεγονότων και δεν σαρώσει με την προφητική Του ρομφαία κάθε δαιμονοκρατία που λυμαίνεται τη σημερινή μας, φιλελεύθερη (με και χωρίς εισαγωγικά), Ελληνική κοινωνία. Το ανωτέρω Προφητικό χάρισμα- αξίωμα υφίσταται ιδρυτικά στην Χριστιανική Ορθόδοξη Εκκλησία-Κοινότητα μας ως ο τρίτος πόλος της πνευματικής εξουσίας του Χριστού ως Προφήτου Μάρτυρος, μετά το Βασιλικό αξίωμα ως Βασιλέως και το Ιερατικό ως Αρχιερέως, αφού μεταβιβάζεται εκ του Χριστού στα Βαπτισμένα Εκκλησιαστικά αλλά και Λαϊκά Μ έλη της Ορθοδόξου Εκκλησίας, ρυθμίζει και καθοδηγεί τα άλλα δύο αξιώματα, όταν μάλιστα αυτά τυγχάνει να έρχονται, ένεκα της πτωτικής Αδαμιαίας φύσεως μας, σε αντίθεση και ακραία διάσταση . Τότε η Ορθόδοξη Εκκλησία ως Προφητεία εκβάλλει τον σπάνιο μεν αλλά ισχυρότατο, όταν απαιτηθεί, “προφητικό χρησμό” του “εν τυχούση περιστάσει δέοντος γενέσθαι”, μέσω διαφόρων κανονικών ή παράδοξων τρόπων αλλά δε διστάζει να χρησιμοποιεί ακόμα και την αλλόκοτη πρακτική του Εξορκισμού των ταλαιπωρούντων ημάς αυτούς δαιμονίων που εκβαλλόμενα από τα σώματα των δαιμονοκρατού μενων ανθρώπων, με τη δύναμη του Χριστού και των κεκοιμημένων ή ζώντων Αγίων Του, αναγκάζονται να ομολογήσουν θέλοντας και μη, την αληθή διάσταση των αόρατων θεαανθρωπίνων πραγματικοτήτων, όταν ο Θεός επιτρέψει ή οικονομήσει!
Σίγουρα πάντως καλείται η Ορθόδοξη Εκκλησία μας, να αρχίσει πλέον τιτάνιο αγώνα όχι απλά για Όσια και Ιερά, κρατικά και εθνικά δικαιώματα και εδαφικά σύνορα, αλλά για θεολογικά ανθρώπινα υπαρξιακά ίσως και οντολογικά Όρια που μας καθορίζουν όχι μόνο ως εφήμερες ανθρώπινες υπάρξεις του “φάγομεν και πίωμεν, ...γαμούντες και εκγαμιζόμενοι, αύριον γαρ αποθνήσκομεν” ,αλλά αντιθέτως, ό πως επίσης αναφέρει η Αγία Γραφή, θα πρέπει να μάθουμε να υπάρχουμε ως αληθείς “Σωζόμενοι” Χριστιανοί : «....ήσαν δε προσκαρτερούντες τη διδαχή των αποστόλων και τη κοινωνία και τη κλάσει του άρτου και ταις προσευχαίς. Εγένετο δε πάση ψυχή φόβος, πολλά τε τέρατα και σημεία δια των αποστόλων εγένετο . Πάντες δε οι πιστεύοντες ήσαν επί το αυτό και είχον άπαντα κοινά, και τα κτήματα και τας υπάρξεις επίπρασκον και διεμέριζον αυτά πάσι καθότι αν τις ωδήποτε χρείαν είχε, καθ’ ημέραν τε προσκαρτερούντες ομοθυμαδόν εν τω ιερώ, κλώντές τε κατ’ οίκον άρτον, μετελάμβανον τροφής εν αγαλλιάσει και αφελότητι καρδίας, αινούντες τον Θεόν και έχοντες χάριν προς όλον τον λαόν . Ο δε Κύριος προσετίθει τους σωζομένους καθ’ ημέραν τη εκκλησία» . (Πράξεις β , 42-47).
Δηλαδή ουσιαστικά τα μέλη της Πρώτης Χριστιανικής Κοινότητας ήσαν “παντρεμένοι όλοι μεταξύ τους” αφού είχαν “Άπαντα κοινά” κτήματα και περιουσίες! Αλλά φυσικά ΚΑΙ τα σώματά τους, αφού συνοικούσαν ομοθυμαδόν στον Ιερό χώρο του Ναού του Σολομώντος και πήγαιναν στον Οίκο της Πεντηκοστής και έκαναν πράξη το « ...ἳνα ὦσιν ἓν , καθώς ἡ μεῖς», στην Κλάση και τη Διανομή του Κυριακού Άρτου”, συνεχίζοντας ό,τι πρωτοξεκίνησε ο Αναστάς Χριστός στο Μυστικό Δείπνο και επανέλαβε στους δύο Μαθητές στην πορεία προς Εμμαούς . Απολάμβαναν δηλαδή, όχι απλή κοινή αίσθηση ή και ενσυναίσθηση ψυχική όσων γεγονότων ζούσαν, αλλά την εν Αγίω Πνεύματι Εμπειρία της εν “ εμπύρω” καρδία, Παρουσίας του Χριστού ανάμεσά τους . Δηλαδή έκαναν πράξη και επιτελούσαν συνεχώς και αδιαλείπτως, την ίδια Ιερή Λειτουργία της Βρώσεως του Σώματος και του Αίματος Του, που η Εκκλησία αργότερα προσάρμοσε Τυπικά, σε δύο Ακολουθίες της Θείας Ευχαριστίας και του Γάμου με εισαγωγική μύηση το Ιερό Βάπτισμα και Χρίσμα: “Λάβετε φάγετε τούτο εστί το Σώμα μου . Πίετε εξ ενός πάντες τούτο εστί το Αίμα μου . Το Μυστήριο τούτο Μέγα εστί, εις Χριστόν και εις την Εκκλησίαν” Και εν κατακλείδι: “Βλέπετε πώς ακριβώς περιπατείτε, μη ως άσοφοι, αλλ’ ως σοφοί ("πεπληροφορημένην έχοντες την Διακονίαν " (Β ΄ Τιμ. 4. 5), εξαγοραζόμενοι τον καιρόν, ότι αι ημέραι πονηραί εισι” (Εφεσ . Ε’ 15-16).
Αλλά ας αφήσουμε τον Καινοδιαθηκικό προφητικό λόγο όπως παρεμβάλλεται μεταξύ των Τεσσάρων Ευαγγελίων του ιστορικού Παρελθόντος της Εκκλησίας του Χριστού, της αυθεντικής ερμηνείας τους από τις Πράξεις και τις Επιστολές του Αποστόλου Παύλου και της Ιωάννειας Αποκαλυπτικής σάλπιγγας του Μ έλλοντος Αιώνος, δηλαδή τις Καθολικές Επιστολές των Αγίων Αποστόλων της παρούσης στρατευόμενης και ελπίζουμε και εις το διηνεκές, Μαχόμενης Μίας Αγίας Καθολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, να προειδοποιήσει αλλά και να ενισχύσει τις καρδιές μας με το μ έγα μυστήριο της Χριστιανικής Ευσέβειας, δηλαδή :«Θεὸς ἐφανερώ θη ἐν σαρκί, ἐδικαιώ θη ἐν Πνεύματι, ὤφθῃ ἀγγέλοις, ἐκηρύχθη ἐν ἔθνεσιν» (Α ΄ Τιμ. 3,15-16). Ώστε Πατερικώς και Ασκητικώς και Ορθοδόξως, να υπομείνουμε, την οσημέραι “αμμοβολή” των οφθαλμών μας από την πολύχρωμη, μοντέρνα τηλεοπτική ψευδαίσθηση μιας δήθεν ελεύθερης Ενημέρωσης, τον “ουδό” της ακοή μας, να κοπούται από την πολύκροτη “αλλοτριολογία” του - άλλα λένε άλλα εννοούν- μ έσω ενός νομικοφανούς ατομοκεντρικού Δικαιωματισμού . Κυρίως το μυαλό και τα νεύρα μας να μην “καούν” από την πολύμορφη ταχέως εναλλασσόμενη παραίσθηση του τι πραγματικά σοβεί γύρω μας .
Παραθέτουμε λοιπόν το κείμενο του 2ου κεφαλαίου της β΄ Καθολικής Επιστολής τού Αποστόλου Πέτρου και σε καθομιλουμένη απόδοση και θα επιχειρήσουμε μια αντίστοιχη ερμηνεία της επικαιρότητας αλλά και τις επιπτώσεις στην εσώτερη επί τα χείρω διαφοροποίηση της ψυχής του σημερινού Έλληνα Ορθοδόξου Χριστιανού .
Περί ψευδοπροφητείας ο αρκτικός λόγος του 2ου κεφαλαίου! Ακριβώς όπως προδιαγράψαμε την παρούσα ερμηνευτική απόπειρα σύγχρονων γεγονότων δια του προφητικού πυρός του αποστολικού κηρύγματος και του πνευματικού ξίφους της χριστιανικής Πίστεως . Αφού μόνο έτσι θα διεισδύσουμε στα ου βλεπόμενα σημαινόμενα των τωρινών τεκταινομένων αλλά και να μην παρασυρθούμε από το δημοσιογραφικό φαίνεσθαι που παρουσιάζει μόνο ό,τι φωτίζεται και γυαλίζει στις ψηφιακές οθόνες μας, μακιγιαρισμένο μέχρις ..αηδίας! Παρουσιάστηκαν πολιτικοί “ψευδοπροφήτες” λοιπόν! Με τις καταλήξεις των ονομάτων τους ,ολόιδιες με το παρατσούκλι ενός πολιτικού ανδρός που ο βίος κι η πολιτεία του έμεινε σύμβολο της “χοντρής αρπαχτής” του κρατικού κορβανά : ..Άκης!!
Εκεί λοιπόν που μας γέμιζαν το μυαλό για το ποιος πολιτικός (κομματικός βασικά αλλά τέλος πάντων), αρχηγός, κατέχει τα ικανά εχέγγυα να μας πάει ως χώρα εθνικά και οικονομικά μπροστά, έστω με την αναγκαστική διελκυστίνδα του “κοινοβουλευτικού στημένου κομματικού “ματς”, μας προέκυψε μια τρίτη διάσταση εντελώς απροσδόκητη και “ εις ταχινήν απώλειαν επάγουσα”, (στιχ. 2,1).
"....Όχι! Για να γίνουμε σοβαρό κράτος, αλλού πρέπει να δώσουμε βάρος":
Στα δικαιώματα των Ομοφυλόφιλων ζευγαριών και σχέσεων! Άμεσα, προβλήθηκε ως αναγκαίο θέσφατο, το αίτημα της πολύμορφης πολιτικοπαραταξιακής ΛΟΑΤΚΙ+: ‘Ότι ..για να ...σωθεί η Ελλάδα πρέπει να αποκτήσουν κοινωνικά δικαιώματα τα “ Ομόφυλα” ζεύγη!
Ἐγένοντο λοιπόν “ψευδοπροφῆται ἐν τῷ λαῷ” (2,1),αλλά και μέσα στα σπίτια μπήκαν “ψευτοδιδάσκαλοι” μέσω “πλήρους προγράμματος τηλεοπτικής / διαδικτυακής, προπαγάνδας, ”εν υμίν” δηλαδή κατ’ οίκον!
Οι οποίοι μας γεμίζουν τηλεοπτικώς, με καινούργιες προτάσεις ζωής και πολιτείας με βασικό γνώρισμα την απεμπόληση της Εκκλησιαστικής αντίληψης για τον άνθρωπο και την Ελληνική κοινωνία . Η πορεία της οποίας προοιωνίζεται δυσμενέστατα πτωτική έως λίαν δυστοπική και το ορατό μέλλον δυσοίωνο .
Διότι όλο και πιο πολλοί θα εξακολουθήσουν να προτάσσουν τη ομοφυλοφιλική ασέλγεια ως πολιτικό δικαίωμα και καριέρα και η εκκλησιαστική Οδός και Ζωή, ἡ εν Χριστώ Οδός τῆς εν Ασκήσει Αληθείας, θα αποδοκιμάζεται και θα βλασφημείται. Και με πολλά επιχειρή ματα “ομόφυλου δικαιωματισμού” οι κρατούντες θα ισχυριστούν ότι θα παζαρέψουν τα νεοφανή ή θη με τους παγκόσμιους κυρίαρχους του πολιτικού και στρατιωτικού παιχνιδιού στον κόσμο, " πουλώντας τα στην εσωτερική πολιτική αγορά “ της Ελλάδος, ως δήθεν πρόοδο και μεγάλο γενικότερο πλεονέκτημα το να “ανήκομεν”, ψυχή και σώματι εις την Δύσιν!
Συνδυάζοντας όμως αφύσικα τις πολιτικοστρατιωτικές συμμαχίες με την θεσμοθέτηση των ειδωλολατρικών ηθών της Αμερικανόφερτης “ομόφυλης” παραλυσίας μεταλλάσουμε πάρα πολύ περισσότερα ψυχικά και υπαρξιακά ιδιώματα της Ελληνορθόδοξης ταυτότητας μας, απ’ όσα φανταζόμαστε (2,2/2,3).
Και εδώ κείται μια άξια υπομνήσεως διαφοροποίηση που μας παρέχει τη δυνατότητα να διακρίνουμε η υπ’ οφθαλμών Καθολική επιστολή .
Τα “ Ομόφυλα” νεοφανή ήθη παρουσιάζονται ως κάτι “καινούργιο , φρέσκο” και έχον μέλλον λαμπρό κοινωνικά και ηθικά . Όμως με χαρακτηριστική ιστορική και λογική ακρίβεια, η Επιστολή, που χρονολογείται αρκετά ενωρίς στην ιστορία του Χριστιανικού κηρύγματος, απαριθμεί όλες τις προηγούμενες φορές που η ανάμιξη ασύμβατων φυλών και "φύλων "(γενών) έφερε καταστροφή μεγάλων διαστάσεων στον κόσμο μας .
Αρχίζοντας από την πτώση των Αγγέλων (2,4),οι οποίο ακολουθούντες το παράδειγμα του επικεφαλής αρχάγγελου Εωσφόρου έπεσαν μαζί μ’ αυτόν στη Γη και πόθησαν, ενώ είχαν πνευματικά σώματα, σύμφωνα με διφορούμενη ομολογουμένως, ερμηνεία, του βιβλίου της Γενέσεως, όπου περιγράφεται μία αδόκιμη έως αφύσικη γι’ αυτούς, σεξουαλική μίξη με γυναίκες των Ανθρώπων (Γεν .στ΄ 1-10). Που παραπέμπει σαφώς στη “συνομιλία” του Διαβόλου Όφεως με την Εύα στην οποία υπέδειξε οδό αποθεώσεως πολύ παρόμοια με τα δόγματα των λεγόμενων Αιρετικών Οφιτών δηλαδή τους Γνωστικούς Καρποκρατιανούς (ή Καϊνίτες) ή και αργότερα Νικολαΐτες, των οποίων τα δόγματα έχουν κεντρικό σημείο την σεξουαλική, κατά φύσιν ή παρά φύσιν μυητική συνεύρεση!
Επίσης όσοι απωλέσθησαν από τον Κατακλυσμό επί Νώε (2,5) είχαν κοινό σημείο πάλι εκ δευτέρου την σωματική παρά φύσιν τερατουργία και ζωώδη σεξουαλικότητα μέσα σε ένα πλαίσιο επάρσεως και αντιλογίας προς τον Δημιουργό, τα πάντα καλά λίαν ποιήσαντος .
Ο οποίος δημιούργησε την σωματική σάρκα ως στοιχείο του υλικού σώματος με σκοπό και η υλική ζωϊκή κλίμακα, στο πρόσωπο του Αδάμ ως Ανθρώπου (δηλαδή Αδάμ και Εύας ως ένσαρκων, όχι άσαρκων λογικών όντων ως οι Άγγελοι, άλλα εξ ίσου πνευματικών δημιουργημάτων( λόγων), να θεωθούν εν Χριστώ, κατά την διδασκαλία πολλών Πατέρων, κυρίως του Μεγάλου Βασιλείου, Μαξίμου του Ομολογητή, Γρηγορίου του Παλαμά, αλλά και όπως εξάγεται μέσα από την θεολογική θεωρία και παρακαταθήκη των Μεγάλων Ασκητών και Θεοπτών Πατέρων, στην εν τέλει ολοκλήρωση του θεϊκού σχεδίου θεώσεως του εκ χωώδους μεν φύσεως αλλά δεκτικού των Ακτίστων του Τριαδικού Θεού θεοποιητικών Ενεργειών, ανθρώπινου Όντος, δια του θεϊκού Προσώπου του Ιησού Χριστού Υιού και Δημιουργικού Λόγου του Θεού Πατρός, εν τω αεί καινίζοντι και ανακαινίζοντι Αγίω Πνεύματι, Ενανθρωπήσαντος .
Και φτάνουμε στο έσχατο σκαλοπάτι, το οποίο ε ξ ιστορείται με μεγάλη λεπτομέρεια στην Γένεση, δηλαδή η ολική Αποτέφρωση(2,6), δίκην απολυμάνσεως, καταστροφή των δύο πόλεων της προϊστορικής Πενταπόλεως, των Σοδόμων και της Γομμόρας. Τις οποίες έθεσε ως το ακραίο αρνητικό παράδειγμα ασεβείας(2,6). Διαστέλλει δηλαδή τον Λώτ, η αποστολική ερμηνεία των βιβλικών γεγονότων της μεγάλης καταστροφής, χαρακτηρίζοντάς τον “Δίκαιον”, διότι υπακούει στους πρωταρχικούς κανόνες και θεσμούς βίου και πολιτείας των Ανθρώπων που δημιούργησε ο Θεός, επειδή επέμενε να ζει ως εκτίσθη, άνδρας, συνομιλών σεξουαλικά με γυναίκα νομίμως κατά Θεόν ή έστω αμαρτάνων ή και ανεχόμενος εξ ανάγκης, έως ενός σημείου, τυχούσα αδυναμία δική του ή ετέρου, δηλαδή μοιχεία ή πορνεία! Σε αντίθεση, όλοι μα όλοι οι υπόλοιποι άντρες των Σοδόμων όχι μόνο εξασκούσαν στανικώς τον, ε ξ αιτίας αυτών προταθέντα όρο “Σοδομισμό”, καμία φυσική ή βιολογική βάση έχοντα με την φυσική σχέση άρρενος θήλεος, ακόμα και στα άλογα ζώα, στα οποία σποραδική εμφάνισή της κρίνεται πάντα ως φαινομενολογία και όχι καθεστηκυία φυσιολογία(2,12),αλλά πίεζαν στανικά τον Λώτ να συναινέσει (“ βλέμματι και ακοή”) σε ομόλογη ή ετερόλογη (να πράξει ή να βλέπει) “ασελγή αναστροφή” (2,7/2,8). Και μάλιστα οι στίχοι (9,10) επιτονίζουν:”ο ἶδε Κύριος εὐσεβ εῖς ἐκ πειρασμοῦ ῥύεσθαι, ἀδίκους δὲ εἰς ἡμέραν κρίσεως κολαζομένους τηρεῖν! Μάλιστα δὲ τοὺς ὀπίσω σαρκὸς ἐν ἐπιθυμίᾳ μιασμοῦ πορευομένους καὶ κυριότητος καταφρονοῦντας. τολμηταί, αὐθάδεις δόξας οὐ τρέμουσι βλασφημοῦντες” . Φράσεις που φωτογραφίζουν εναργέστατα και περιγράφουν ιατροδικαστικώ τω τρόπω την ομοφυλόφιλη εκ του πρωκτού (περιτονία Denonviller),δια του προστατικού οργάνου παραφύσιν σεξουαλικό ερεθισμό σε άρρενα ή στην παραφύσιν σεξουαλική διέγερση του γυναικείου κόλπου δια του ορθοκολπικού διαφράγματος .
Μάλιστα αν και κατά φύσιν άνθρωποι κατ’ εικόνα Θεού πλασθέντες, κατακρημνίζονται από αδήριτο πνευματικό νόμο στην ακραία αμαρτία-ανομία να επιχειρούν να υβρίσουν την θείαν πνευματική φύση των Αγίων Αγγέλων (τας "δόξας¨) που κατήλθαν έως Σοδόμων για να εποπτεύσουν " ιδίοις όμμασι" την οντολογικών διαστάσεων διαστροφή .
Εμφανής λοιπόν η ιταμότης των προθέσεων όσων, κατά το κεί μενο της Β΄Αποστολικής Καθολικής Επιστολής Πέτρου, «ὑπέρογκα γὰρ ματαιότητος φθεγγόμενοι δελεάζουσιν ἐν ἐπιθυμίαις σαρκὸς ἀσελγείαις τοὺς ὄντως ἀποφυγόντας τοὺς ἐν πλάνῃ ἀναστρεφομένους».
Δηλαδή: Όσοι .....ομιλούν με εξογκωμένους κτυπητούς λόγους, γεμάτους ψεύδος και ματαιότητα, και παρασύρουν με το δόλωμα των σαρκικών επιθυμιών και των ακολασιών, τους αστηρίκτους πιστούς, οι οποίοι εν τούτοις έχουν όντως ξεφύγει από τους ειδωλολάτρας, τους ζώντας μέσα εις την πλάνην της αμαρτίας . (2,18).
Αλλά παρ’ όλα αυτά, τούς υπόσχονται χρησιμοποιούντες τα μόνιμα ψευδεπίγραφα ιδεολογικά συνθήματα, επαναστατικής μάλιστα πνοής ...ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, ΑΥΤΟΔΙΑΘΕΣΗ, ΙΣΟΤΗΤΑ, όπως συνέβη με την Γαλλική και κάθε επανάσταση που εντός ολίγου ή πολλού χρόνου μετατρέπεται σε ποικιλόμορφη καταπιεστική Δικτατορία .(2,19-20-21-22).
Αντίθετα η Ορθόδοξη διαχρονική Αγία Καθολική Εκκλησία εισάγουσα τον Χριστιανικό Γάμο ως Μέγα Μυστήριο στα πλαίσια της Ευχαριστιακής Εκκλησιαστικής Συνάξεως, έθεσε τα σώματα των Πιστών ως το “υλικό” από το οποίο αποτελείται το Κυριακό Σώμα της Εκκλησίας!
Μέλη εσμέν του Σώματος Αυτού, εκ των Οστέων Αυτού και της Σαρκός! Όλοι Ιερείς και Λαϊκοί! Μάλιστα ανάλογα με τις αυτεξούσιες επιλογές βίου και πολιτείας μας, εξειδικευόμαστε μέσα από μία εν Αγίω Πνεύματι έκχυση Χαρισμάτων, με τον ίδιο τρόπο που εξειδικεύονται τα βιολογικά και ανατομικά στοιχεία που αποτελούν τον άνθρωπο . Δηλαδή τα μέλη, τα όργανα, οι ιστοί, τα κύτταρα.
Οι λαϊκοί να ιδωθούν ως "δέρμα, μαλλιά, νύχια, σάρκα"! Οι ιερείς ως "οστά και αισθητήρια όργανα", οι Μοναχοί επιπροσθέτως εξ ειδικευμένα όργανα, κυρίως "οφθαλμοί, ώτα, γλώττα". Αλλά η εξειδίκευση εξικνείται για όλους άχρι μυελού οστέων, για όλους Λαϊκούς και Κληρικούς, γίνεται “αίμα” που ζωογονεί και εκ δευτέρου τις πνευματικές “Λειτουργίες” του Εκκλησιαστικού Σώματος .
Μπορούμε μέσα από αυτή την οπτική να αντιστοιχίσουμε, σύμφωνα με την Πατερική Μυστική και Ασκητική Παράδοση, μια “Νηπτική Μυστική Θεολογία του Σώματος του Ανθρώπου, αφού ήδη τα κεντρικά όργανα του εσώτερου Ανθρώπου έχουν χρησιμοποιηθεί με τον ίδιο τρόπο, από την Ασκητική Παράδοση πάνω βέβαια στις Βιβλικές της προδιαγραφές: Οι πνεύμονες και η καρδιά για την Προσευχή (κυρίως τη Καρδιακή). Ο εγκέφαλος (βρεγματικός λοβός) , αν και η ανατομική δομή του διακρίνεται σε τρία επίπεδα (βασικές , αισθητηριακές ,ανώτερες λειτουργίες) συμμετέχει στην λεγόμενη Νοερά προσευχή . Οι νεφροί, τα εντόσθια έντερα και όργανα (ήπαρ κλπ), ορίζονται στα ασκητικά κείμενα, μετέχοντα στον έλεγχο των σωματικών παθών, σωματοποιούντα την " περιεκτική λεγόμενη Εγκράτεια". Η “κοιλία” μάλιστα ενώ είναι γενικά τόπος τροφικής διάσπασης και σήψης, δια της Νηστείας μετατρέπεται δια της Θείας Χάριτος σε Αγιοπνευματικούς ποταμούς “ύδατος ζώντος” ! Η δε αρχή του πεπτικού και αναπνευστικού σωλήνος μετατρέπεται σε όργανο φωνητικής Ψαλμωδίας και η κατακρίνουσα και “οστέα” καταθλούσα γλώσσα σε λόγους γλυκείς και άσματα ιερά ! Περαιτέρω χείρες και πόδες σε όργανα Μετανοίας και ελεημοσύνης!
Εις επίρρωσιν των ανωτέρω μπορούμε να ισχυριστούμε για τα γεννητικά όργανα ότι κατά πάνσοφον πρόγνωσιν, συσχετίσθηκαν ανατομικά από τον Κτίστη και Δημιουργό Θεό, με τις λειτουργίες της Απέκκρισης! Αφ’ ενός δια της κακοσμίας και δυσωδίας των απεκκρίσεων να δεσμοθετείται ηθικώς ή ψυχολογικώς η σεξουαλική ορμή ευκολότερα και αφ΄ ετέρου η ανάγκη υγιεινής του Σώματος ειδικά στις παλιότερες κοινωνίες να εξασφαλίζει στα νεογνά επιπρόσθετη φροντίδα αλλά και να διευκολύνει, τον άνθρωπο στην λεγομένη επιλεκτική περιβαλλοντική (μεταναστευτική) προσαρμογή του .Το σπουδαιότερο όμως στοιχείο αυτής συσχέτισης είναι μια μόνιμη απτή υπενθύμιση στο ίδιο του το σώμα : Τι είναι καλό και τι είναι κακό !
Με αφορμή την τελευταία διαπίστωση αλλά και μία γενικότερη και ευρύτερη θέαση του Ανθρώπου μπορούμε να γενικεύσουμε τον περίφημο υλιστικό, οντολογικό ορισμό του Ανθρώπου, που οφείλουμε αρχικά στον Γερμανό υλιστή φιλόσοφο Feuerbach:“ Ο άνθρωπος είναι αυτό που τρώει” (Der Mensch ist was er isst). Αλλά το έκανε διάσημο ο περίφημος αμοραλιστής και άθεος Αμερικανός συγγραφέας Mark Twain: " Ο άνθρωπος είναι το μόνο ζώο που τρώει χωρίς να πεινάει, πίνει χωρίς να διψάει και μιλάει χωρίς να έχει τίποτα να πει....!
Χωρίς Θεό ο άνθρωπος γίνεται ικανός για το χειρότερο κακό αν και πλάστηκε για να μετέχει στο υψηλότερο, φιλοσοφικά τουλάχιστον, Αγαθό: Να γίνει θεός! Το οποίο δεν χάνει ούτε όταν πέφτει στο τελευταίο δυνατό οντολογικό και ηθικό σκαλί!