Του μακαριστού πατρός Αναστασίου της Ιεράς Μονής Κουδουμά, ενός αγιασμένου Γέροντα από την Κρήτη κοιμηθέντος το 2013, ο οποίος ζούσε την νοερά προσευχή και φοβερές πνευματικές καταστάσεις. Ανάγνωση και σχολιασμός Αρχιμ. Σάββας Αγιορείτης.
«Γάμος και μοναχισμός έχουν τον ίδιο σκοπό. Να διασώσουν το κατά φύσιν και να οδηγήσουν στο υπέρ φύσιν. Το κατ’ εικόνα να φτάσει στο καθ’ ομοίωση. Να επαναφέρουμε με την άσκηση την ηδονή από τις αισθήσεις στο νου, όπως πριν από την πτώση.
Γιατί οι ηδονές είναι δύο ειδών. Υπάρχουν οι σαρκικές ηδονές, οι αισθησιακές, των αισθήσεων οι ηδονές. Οι κατώτερες, θα λέγαμε οι ζωώδεις. Και υπάρχουν και οι πνευματικές του νου, οι ηδονές.
Ο άνθρωπος θα πρέπει λοιπόν δια της πνευματικής ζωής, τουτέστιν δια της ησυχίας, άσκησης και μυστηριακής ζωής (Εξομολόγησης, Θείας Κοινωνίας), να μεταποιήσει το βιολογικό σε πνευματικό και να επαναφέρουμε την ηδονή από τις αισθήσεις στο νου. Και να μην κυνηγάμε τις ηδονές των αισθήσεων, τί θα φάμε, τι θα πιούμε και λοιπά, αλλά τις ηδονές του νοός, τις πνευματικές ηδονές. Πάς στην Θεία Λειτουργία και τελειώνει και λες, α τί ωραία που ήτανε, να μην τέλειωνε. Αυτή είναι πνευματική ηδονή. Και λες, α γέμισα. Έκλαψα στην προσευχή μου, ξαλάφρωσα. Νοιώθω πολύ ωραία. Πληρότητα. Αυτό είναι πνευματική ηδονή. Τα έχουμε χάσει αυτά εν πολλοίς. Γιατί δεν προσευχόμαστε, δεν ζούμε πνευματική ζωή.
Όταν δεν το κάνουν αυτό οι άνθρωποι, δηλαδή δεν μεταποιούν το βιολογικό σε πνευματικό, αλλά οδηγούν στο παρά φύσιν, όχι μόνο δεν είναι ωφέλιμοι οι δρόμοι αλλά είναι και επικίνδυνοι, γιατί νομιμοποιούν την αμαρτία.
Και σου λέει, τί να κάνουμε ένα φαΐ μας έμεινε. Και από το φαΐ πάει και στα υπόλοιπα. Αυτός είναι ζωώδης σαρκικός άνθρωπος. Και όσο δεν το πολεμάει, τόσο σαρκοποιείται και η ψυχή του. Γιατί έτσι γίνεται. Αν δεν πας στον Θεό θα πας στην σάρκα. Δεν μπορείς να μείνεις στάσιμος σε ένα σημείο. Ή πάνω θα πας ή κάτω. Αν δεν πας πάνω θα πας κάτω, θες δε θες.
Ή θα γίνει λοιπόν πνευματοποιίηση της σάρκας ή σαρκοποίηση του πνεύματος, όσο περνάνε τα χρόνια.
Γι’ αυτό βλέπετε ο άνθρωπος όσο μεγαλώνει, αν δεν αγωνίζεται πνευματικά, γίνεται όλο και πιο διεστραμμένος, όλο και πιο διεφθαρμένος. Και δεν συγκρίνεται η διαφθορά των ηλικιωμένων με την διαφθορά των νέων. Κατηγορούμε τους νέους. Πολύ χειρότεροι είναι μερικοί ηλικιωμένοι…
Προσέξτε τί λέει αυτός ο Γέροντας.
Ο Γέροντας μου, Αρχιεπίσκοπος Τιμόθεος, απαγόρευε και αντίδωρο ακόμα να δίνουμε στους αρραβωνιασμένους που είχαν σχέσεις. Όχι Θεία Κοινωνία, ούτε αντίδωρο. Τώρα αξιώνουν και την Θεία Κοινωνία! Κι αν τους πεις ότι δεν κάνει μπορεί και να θυμώσουν κιόλας και να πουν δεν ξαναπάω στην Εξομολόγηση. Και τώρα που πήγες, τί έκανες; Κατάλαβες τίποτα; Εσύ πήγες για να κάνεις το θέλημά σου. Όχι για να μετανοήσεις.
Από την ανάξια συμμετοχή στην Θεία Κοινωνία -προσέξτε τί λέει ο Γέροντας- δαιμονίζονται πολλοί άνθρωποι. Ξέρετε πόσοι άνθρωποι είναι δαιμονισμένοι στις μέρες μας; Πάρα πολλοί. Απλώς πάνε τα δαιμόνια κρυφά, δεν εκδηλώνονται. Σε δεδομένη στιγμή όμως εκδηλώνονται.
Τους ευεργετεί πάλι ο Χριστός δια μάστιγος και αφορήτου οδύνης. Όχι ότι είναι τιμωρία και εκδίκηση του Θεού ο δαιμονισμός. Πάλι παιδαγωγία είναι. Από αγάπη το παραχωρεί ο Θεός να μπει ο δαίμονας στο σώμα τους για να παιδαγωγηθεί η ψυχή. Να ταπεινωθούν δηλαδή. Γιατί στη βάση όλων των αμαρτημάτων, και των σαρκικών, είναι η υπερηφάνεια. Γι’ αυτό βλέπετε κανείς όταν ας πούμε κατακρίνει, που είναι φοβερό αμάρτημα και είναι απότοκο της υπερηφάνειας- παραχωρεί ο Θεός να πέσει σε σαρκικά αμαρτήματα μετά αυτός που κατακρίνει. Για να ταπεινωθεί και να σταματήσει να υπερηφανεύεται και να κατακρίνει. Γιατί αυτός που κατακρίνει έχει πολλή μεγάλη ιδέα για τον εαυτόν του. …Νομίζει ότι είναι πάνω από τους άλλους και γι’ αυτό κάθεται σε έναν θρόνο και κρίνει και κατακρίνει τους πάντες και τα πάντα. Γι’ αυτό παραχωρεί ο Θεός να συντριφτεί με σαρκικά αμαρτήματα για να γλιτώσει από το χειρότερο που είναι η υπερηφάνεια. Το ίδιο και ο δαιμονισμός. Ο δαιμονισμός είναι μία συντριβή της σάρκας, του ανθρώπου. Γιατί γίνεσαι ρεζίλι και στους άλλους, αλλά κι εσύ ο ίδιος ταλαιπωρείσαι. Βλέπετε το παιδί που το πήγε ο πατέρας στον Χριστό μας και Του λέει, ρίχνει τον εαυτόν του στην φωτιά να καεί, στο νερό να πνιγεί και μόλις που το προλαβαίνουμε. Τί ταλαιπωρία! Αλλά αυτό είναι η αγάπη του Θεού. Για να μετανοήσουμε να σωθούμε.
Και τα δαιμονικά μικρόβια -προσέξτε τί λέει ο Γέροντας- πηγαίνουν στα παιδιά τους.
Πηγαίνανε άνθρωποι -το ξέρω αυτό που σας λέω, το έλεγε ο ίδιος ο Γέροντας αυτό- ιδιαίτερα οι γυναίκες παρακαλώ, οι οποίες βρωμούσαν! Και δεν ήθελε ο Γέροντας να του φιλήσουν το χέρι γιατί μετά το χέρι του βρωμούσε για μέρες! Από τα αίσχη που κάνανε. Υποτίθεται νόμιμες γυναίκες με συζύγους κτλ. Από τα αίσχη που κάνανε. Τα σαρκικά αίσχη. Και αναγκαζότανε ο άνθρωπος να πλένει το χέρι του με αγιασμό για να ξεβρωμίσει. Καταλάβατε πού έχουμε φτάσει; Μιλάμε για σημερινό Γέροντα. Για να καταλάβουμε το επίπεδό μας.
Έρχονται δεινά. Φοβερά δεινά. Πυρηνικός όλεθρος. Προσέξτε. Αυτά είναι προφητείες. Θα γίνουν αυτά. Όλοι οι πολιτισμοί, αν δείτε την ιστορία -η ιστορία επαναλαμβάνεται- καταστράφηκαν από αυτά τα βδελυκτά αμαρτήματα της ομοφυλοφιλίας. Αν διαβάσετε την Παλαιά Διαθήκη θα δείτε εκεί που οι πλούσιοι μεγιστάνες… της Βαβυλώνας και λοιπά, κάνατε πλουσιότατα δείπνα, τα οποία κρατούσανε παρακαλώ μέρες και μήνες πολλές φορές. Και σε αυτά τα δείπνα κάνανε αίσχη. Ομοφυλοφιλικά αίσχη. Και μετά από λίγο καταστράφηκαν. Και η Βαβυλώνα καταστράφηκε, και η Νινευή καταστράφηκε, παρ’ όλο που προς καιρόν μετανόησαν. Πήγε ο Ιωνάς και τους είπε αυτά που τους είπε, μετανόησαν, σώθηκαν. Αλλά μετά από λίγο ήλθε η καταστροφή.
Όλοι οι πολιτισμοί τελικά καταστράφηκαν από αυτά τα αισχρά, τα βδελυκτά αμαρτήματα. Κι εκεί πάμε τώρα. Γι’ αυτό ο Γέροντας τα λέει αυτά, ότι έρχεται ο πυρηνικός όλεθρος.
Όλα αυτά -προσέξτε, τα κατονομάζει κιόλας- τα φοβερά δεινά θα τα φέρουν τα παρά φύσιν αμαρτήματα που κατήργησαν το κατ’ εικόνα Θεού στον άνθρωπο.
Γιατί πλέον η ομοφυλοφιλία -προσέξτε τί κάνει- δεν είναι ένα απλό αμάρτημα αλλά αντιστρατεύεται στην οντολογία του ανθρώπου. Στο είναι του ανθρώπου. Είναι παρά την φύση. Αντιστρατεύεται στην ίδια την φύση. Όχι στην ηθική, όχι στην διδασκαλία του Χριστού απλώς, αλλά στην ίδια την φύση. Πάς αντίθετα στην φύση. Αντίθετα στον εαυτό σου.
Όταν γενικεύεται η αμαρτία, τότε δεν έχει λόγους υπάρξεως η ανθρώπινη φύση επί της γης. Γι’ αυτό θα έρθει ο όλεθρος. Και τότε ο Θεός επεμβαίνει -όχι για να μας τιμωρήσει προσέξτε- για να σταματήσει το διαιωνιζόμενο κακό, όπως στα Σόδομα.
Ήταν ευεργεσία αυτό που έγινε στα Σόδομα; Ευεργεσία ήτανε. Σταμάτησε το κακό εκεί. Όπως το τσουνάμι. Πήγε, πήγε μέχρι ενός σημείου, 200 μέτρα από την ακτή. Δεν πήγε παραπάνω. Βάζει όρια ο Θεός στο κακό. Αλλά έγινε το τσουνάμι, γιατί έπρεπε να γίνει. Έγιναν τα Σόδομα και τα Γόμορρα. Έπρεπε να μπει ένα φρένο. Αλλοίμονο αν ο Θεός μας άφηνε να αμαρτάνουμε ανεξέλεγκτα. Μετά θα χανόντουσαν οι πάντες. Γι’ αυτό ο Θεός βάζει ένα στοπ μέσα από αυτά τα εντός εισαγωγικών «κακά». Που δεν είναι κακά, είναι καλά.
Αυτά δεν τα λέω εγώ. Μην μου πείτε ότι είμαι κινδυνολόγος ή καταστροφολόγος. Ένας αγιασμένος Γέροντας τα λέει, της εποχής μας, που κοιμήθηκε το 2013.
(απόσπασμα ομιλίας «Ἔξω οἱ κύνες». Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης, 14-11-2015 (ΑΠΟ ΤΟ 42:30 ΠΕΡΙΠΟΥ)