ΣΧΟΛΙΟ ΕΠΙΚΑΙΡΟ ΣΤΗΝ Β’ ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΠΕΤΡΟΥ
π. Πέτρος Πανταζής
Αν το ιστορικό παρελθόν επαναλαμβάνεται ως φάρσα τότε η εξέλιξη των επίκαιρων λίαν διχαστικών, για την κοινή γνώμη της πατρίδας μας, κοινωνικοπολιτικών εξελίξεων, περί την θεσμοθέτηση του πολιτικού “γάμου” των ομοφυλόφιλων, αποτελεί για εμάς ως Έλληνες Χριστιανούς πτώση στο βάραθρο μιας ξαφνικής και απρόβλεπτης μεγάλης θεοεγκατάλειψης και καταστροφής, πρώτιστα πνευματικής ! Όπως συνέβη με την Άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Φράγκους το 1204 μετά την οποία η Βασιλεύουσα Πόλις έμεινε άψυχο σκέλεθρο, το κράτος του ελληνορωμαϊκού Βυζαντίου κατατμήθηκε σε αυτόνομες επαρχίες και ουσιαστικά καταλύθηκε, ώστε η Πτώση που επισυνέβη το 1453 να αποτελεί απλώς τη κατάληξη στον πάτο του βάραθρου! Κάθε “Αλωση” ακολουθείται από φρικώδη και αιματηρή Πτώση!
ΤΑ ΛΑΘΗ ΤΗΣ ΑΓΓΛΙΚΗΣ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗΣ ΤΗΣ Κ.Δ ΣΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΗΣ ΓΛΩΣΣΟΛΑΛΙΑΣ *
π. ΑΛΕΞΙΟΥ ΚΑΡΑΚΑΛΛΙΝΟΥ
Το «παραδοσιακό» αγγλικό κείμενο: Η μετάφραση και η ερμηνεία του. «Οδόν δε δικαιοσύνης ουκ ήδεισαν, ουδέ ατραπούς αυτών επορεύθησαν» (Ιώβ. 24,13).
Δυστυχώς οι μεταφρασταί του βιβλικού κειμένου της Αγγλικής επίσημης έκδοσης - του King James -, της πιο αποδεκτής από όλες τις Αγγλικές Μεταφράσεις7, ήσαν τελείως ξένοι με την πρακτική και την εμπειρία της καρδιακής προσευχής, καθόσον η Δύση είχε αποκοπεί από την Ησυχαστική Παράδοση πριν από αιώνες. Γι’ αυτό το λόγο διάφορες κρίσιμες εκφράσεις σ’ αυτό το κείμενο μεταφράστηκαν στα Αγγλικά είτε ατυχώς είτε λανθασμένα, ώστε, εξετάζοντας κανείς το κείμενο στην ολότητά του, να διαπιστώνει ότι η μετάφραση δεν στηρίζεται καθόλου στις πραγματικές λέξεις του αποστόλου Παύλου.
Αφθαρσία σε γλώσσα και αυτί [Άγιος Μηνάς ο Καλλικέλαδος]
Αρχιμ. Δανιήλ Γούβαλης (+)
Μία ομάδα προσκυνητών ξεκινήσαμε για την Λέσβο, για να δείξουμε την ευλάβειά μας στον αρχάγγελο Μιχαήλ του Μανταμάδου, στον Άγιο Ραφαήλ, στην Παναγία της Αγιάσου, κλπ. Περάσαμε και από την I. Μονή Λειμώνος, σπουδαίο μοναστήρι που χτίσθηκε τον 16° αιώνα από τον αρχιεπίσκοπο Μηθύμνης άγιο Ιγνάτιο. Μεγάλη εντύπωσι μας προξένησαν τα πλούσια και ποικίλα εκθέματα στο Μουσείο της Μονής.
Στο τμήμα των εκκλησιαστικών κειμηλίων είδαμε μία φορητή εικόνα του Χριστού και της
Η εορτή της Σκηνοπηγίας ως τύπος της χριστιανικής εορτής
Παναγιώτη I. Σκαλτσή
Καθηγητή Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ.
α) Στην Παλαιά Διαθήκη η Σκηνοπηγία ήταν επταήμερη, γεωργική και χαρμόσυνη εορτή, συνδεδεμένη με την ιστορία της σωτηρίας των Εβραίων ως λαού του Θεού και σπουδαία εσχατολογικά μηνύματα.
«Τη πεντεκαιδεκάτη του μηνός του εβδόμου τούτου εορτή σκηνών επτά ημέρας τω Κυρίω. Και η ημέρα η ογδόη κλητή αγία εσται ημίν … Και εν τη πεντεκαιδεκάτη ημέρα του μηνός του εβδόμου τούτου, όταν συντελέσηται τα γενήματα της γης, εορτάσετε τω Κυρίω επτά ημέρας· τη ημέρα τη πρώτη ανάπαυσις και τη ημέρα τη ογδόη ανάπαυσις … Εν σκηναίς κατοικήσετε επτά ημέρας πας ο αυτόχθων εν Ισραήλ κατοικήσει εν σκηναίς, όπως ίδωσιν αι γενεαί υμών, ότι εν σκηναίς κατώκισα τους υιούς Ισραήλ, εν τω εξαγαγείν με αυτούς εκ γης Αιγύπτου· εγώ Κύριος o Θεός υμών(1).
ΟΙ ΕΞΟΡΚΙΣΜΟΙ ΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ
Γ.Ν. ΦΙΛΙΑΣ
Καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών
Στη λατρεία της Εκκλησίας, υπό τον όρο «εξορκισμός» (ή επορκισμός) περιγράφεται η αγιαστική πράξη που έχει σκοπό την απαλλαγή του ανθρώπου από τη δαιμονική επήρεια1 2. Είναι η προσευχή που απευθύνεται στο Θεό για την εκδίωξη του δαίμονα, στην περίπτωση που αυτός κατέχει έναν άνθρωπο η ένα άλλο είδος της δημιουργίας2. Ο «ενεργούμενος από ακάθαρτα πνεύματα» (δηλαδή ο κατεχόμενος από τους δαίμονες) θεραπεύεται με την προσευχή προς το Θεό, αλλά και με τις εξορκιστικές λέξεις και πράξεις3, οι οποίες έχουν χαρακτήρα επιτιμητικό και προστακτικό4.
ΟΙ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΜΟΥ ΑΠ’ ΤΟΝ ΠΑΠΑ-ΤΥΧΩΝΑ
Ιερομονάχου Αγαθαγγέλου
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Ο παπα-Τύχων —κατά κόσμον Τιμόθεος Γολεγκώφ— γεννήθηκε στο χωριό Νόβαγια Μιχαηλόσκα της Ρωσίας το 1884, από ευλαβείς γονείς, τον Παύλο και την Ελένη. Περιόδευσε περί τα διακόσια ρωσικά μοναστήρια κι’ επισκέφτηκε το Σινά και την Παλαιστίνη. Στο Άγιον Όρος έζησε εξήντα χρόνια. Κοιμήθηκε στις 10.9.1968.
Αυτά είναι τα στοιχεία της ταυτότητάς του. Όμως αυτός ο τρυφερός βλαστός της αγίας Ρωσίας, ο ευώδης ανθός του Ιερού Άθωνα, έχει κάποια άλλα στοιχεία ελκυστικά, που δεν τον άφησαν να περάση απαρατήρητος απ’ τα χώματά μας. Μάλιστα μας ευχαριστούσε για τη φιλοξενία που του κάναμε. «Ευχαριστώ τους Έλληνες για τη φιλοξενία», έλεγε συχνά.
Θερμός λάτρης της Θεοτόκου, άξιος λειτουργός του Υψίστου, —η Θ. Λειτουργία ακριβή χαρά του— άνθρωπος αγάπης, προσευχής, κατανύξεως, ταπεινώσεως. Ακτήμων, νηστευτής, χαρισματούχος ερημίτης. Εραστής των Ουρανών, το έδειχνε με τη συνεχή μνήμη του Θανάτου, την αμεριμνία και τη χαρά του.
ΔΕΣΙΜΟ ΜΕ ΑΟΡΑΤΑ ΔΕΣΜΑ
Αρχιμ. Δανιήλ Γούβαλης (+)
Στις διηγήσεις που θα παρουσιάσουμε τώρα θα γευθούμε έντονη την έκπληξι του υπερφυσικού. Θα νοιώσουμε και τι μεγάλη υπόθεσις είναι η ύπαρξις ενός αγίου ανθρώπου. Αυτός με την πνευματική του δύναμι γίνεται αιτία, ώστε πολλοί να πλησιάσουν τον Θεό. Αυτός μπορεί να σώση μία περιοχή από μεγάλο κακό.
Ξεκινούμε με μία αγιασμένη μορφή της Κύπρου.
Ο ενάρετος και λόγιος ασκητής Επιφάνιος, ο κατόπιν επίσκοπος Σαλαμίνας Κύπρου και μεγάλος πατήρ της Εκκλησίας μας, μαζί με έναν υποτακτικό του, τον Ιωάννη, επήγαν στα Ιεροσόλυμα να προσκυνήσουν τον τίμιο Σταυρό. Κατόπιν βρέθηκαν στα ασκητήρια της Αιγύπτου. Στην περιοχή της Άνω Θηβαΐδος συνάντησαν κάποιο μαθητή του αγίου Αντωνίου και δεν χόρταιναν να τον ερωτούν για τον θαυμαστό βίο του μεγάλου Οσίου. Στην συνέχεια κατευθύνθηκαν προς την περιοχή της Λεοντοπόλεως. Από πλευράς χρονολογικής βρισκόμαστε στα μέσα του 4ου μ.Χ. αι.
Αθωνικές αναμνήσεις
μοναχός Θεόδωρος Κωνσταμονίτης
Πολλοί πατέρες κρατάνε κομποσχοίνι στην εκκλησία. Ο Γέροντάς μου Ιωακείμ δεν κρατούσε, και άλλοι πατέρες έλεγαν ότι καλά είναι να παρακολουθείς τα λόγια και του διαβαστή, και του ψάλτη, και του ιερέως. Ο ανεψιός μου παπα-Στέφανος, στου Κωνσταμονίτου, μας είπε για τα γεροντάκια ότι ενώ κάθονταν στο στασίδι και νόμιζες ότι κοιμούνται, μόλις κανείς έκανε ένα λάθος, πετάγονταν να τον διορθώσουν και καταλάβαινες ότι παρακολουθούσαν καλά.
ΟΙ ΤΑΠΕΙΝΟΙ ΑΓΙΟΓΡΑΦΟΙ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΟΚΡΑΤΙΑΣ
Φώτης Κόντογλου
ΤΟ σκλάβωμα του Γένους μας πίκρανε την ψυχή του Ορθόδοξου λαού μας και μας έκανε να καταφύγουμε στον Θεό, απελπισμένοι από τη δικαιοσύνη των ανθρώπων. Αλλά «ον αγαπά Κύριος παιδεύει, μαστιγεί δε υιόν ον παραδέχεται», και γι’ αυτό η παιδεία Του έρχεται μαζί με τα ταπεινά δώρα της. Είναι καλότυχος όποιος νοιώθει αυτά τα δώρα και τα δέχεται μ’ ευχαριστία. Την ταπεινή και θρηνητική προαίρεση των βασανισμένων Ελλήνων την παραδέχθηκε, και τα δώρα που μας έδωσε, για να φανεί πως «ως ολοκάρπωμα θυσίας προσεδέξατο υμάς», ήτανε ο πνευματικός πλούτος που γέμισε τη χριστιανική ψυχή μας, και μας έκανε να αποκτήσουμε «τη ταπεινώσει τα υψηλά, τη πτωχεία τα πλούσια.» Εσύ που διαβάζεις, μην τα πάρεις αυτά τα ρητά που γράφω για λόγια έμορφα μοναχά, αλλά να τα διαβάσεις με γνώση και θα δεις τι ουσία έχουνε μέσα τους.
Η ΣΥΝΟΔΙΚΟΤΗΤΑ, ΩΣ ΑΓΙΟΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΟΡΙΟΘΕΤΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ
Δημητρίου Ἰ. Τσελεγγίδη
ΚΑΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ, ΚΑΙ ΟΙ ΘΕΟΛΟΓΙΚΕΣ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ ΤΗΣ
Εἰσήγηση τοῦ κ. Δημητρίου Ἰ. Τσελεγγίδη, Καθηγητοῦ Θεολογικῆς Σχολής τοῦ Ἀριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, στό Ἀντιαιρετικό Σεμινάριο τῆς Ἱεράς Μητροπόλεως Γλυφάδας, Ε.Β.Β. & Β τήν 17η Ὀκτωβρίου 2016
Σεβασμιώτατε,
Σεβαστοί Πατέρες, ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,
Καταρχήν, θά προβῶ σέ κάποιες ἀπαραίτητες ἐννοιολογικές διευκρινίσεις. Καί, ἐπειδή οἱ λέξεις εἶναι φορεῖς νοημάτων, θά πρέπει νά διασαφηνίσω πρωτίστως τή σημασία τους. Ἡ λέξη «Συνοδικότητα» εἶναι οὐσιαστικοποιημένο ἐπίθετο, πού προκύπτει ἀπό τό οὐσιαστικό «Σύνοδος». Ἡ λέξη «Σύνοδος» εἶναι σύνθετη. Ἀποτελεῖται ἀπό τό συνθετικό «σύν», πού σημαίνει μαζί, καί τή λέξη «ὁδός», πού σημαίνει τόν δρόμο, τόν τρόπο δηλαδή ἀφίξεως σέ κάποιο τόπο ἤ σκοπό.
ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΗ ΠΟΙΜΑΝΤΙΚΗ ΤΟΥ ΑΠ. ΠΑΥΛΟΥ
π. Αὐγουστίνου Γ. Μύρου (+)
ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΟ ΥΠΟΜΝΗΜΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣ ΓΑΛΑΤΑΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗ
Εἰσήγηση τοῦ Ἀρχιμανδρίτη Αὐγουστίνου Γ. Μύρου, Δρ Θεολογίας, στό Ἀντιαιρετικό Σεμινάριο τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Γλυφάδας, Ἑ. Β. Β. καί Β.
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Σεβασμιώτατε, Σεβαστοὶ πατέρες, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί,Ἡ χάρις τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ μὲ ἀξιώνει γιὰ δεύτερη φορὰ, μὲ τὴν πρόσκληση τοῦ Σεβασμιωτάτου ποιμενάχου σας κ. Παύλου καὶ τὴν συνέργεια τοῦ παλαιοῦ συμφοιτητοῦ καὶ ἀγαπητοῦ ἐν Χριστῷ ἀδελφοῦ καὶ συλλειτουργοῦ π. Κωνσταντίνου, στὴν καθιερωμένη αὐτὴ σύναξη τῆς Ἱερᾶς σας Μητροπόλεως. Λαμβάνοντας ὑπ᾿ ὄψιν μου τὸ γενικὸ θέμα τῶν Συνάξεων αὐτῶν γιὰ τὴν ποιμαντικὴ ἀντιμετώπιση τῶν αἱρέσων, ἐπέλεξα νὰ ἀπασχολήσω τὴν ἀγάπη σας μὲ τὸ γνωστὸ ἤδη θέμα.